Dit werk schreef Bartók in 1936 op verzoek van een dirigent uit Basel. Het is een werk voor een ongewone bezetting met twee strijkersgroepen, piano, harp, slagwerk en een celesta. Bartók weet met deze bezetting ongekende nieuwe klankleuren te scheppen. Hij gebruikte ook veel volksmuziekkwaliteiten, maar hield wel de klassieke structuren van Haydn en Mozart aan. Zo schiep hij één van de belangrijkste werken van de 20e eeuw.